quarta-feira, 22 de abril de 2009

Oda ao vello televisor


Está no faiado, a carón daquel paraugas azul
O paraugas que figura na escena coma unha vella gloria
Alí, esvaecese enriba das páxinas
dunha banda deseñada doutro tempo
As pombas aniñan no oco aberto das súas costas
e el fica inerte no sólido chan de formigón
maxinando que traspasa a fiestra de luz
a solaina aberta cara o norte e olla para algures
na procura da sintonía perdida
da imaxe fendida polo tempo

É inverno e nas lousas da xeada rúa
repta a poalla formando espellos




Licença Creative Commons

Sem comentários: