segunda-feira, 21 de março de 2011

A Uxío Novoneyra


Alí, na casa de pedra queda a palabra
e unha xanela fica aberta cara a alba
Non hai baleiros
nos espazos que acollen
a lene fraxilidade dos alados
que moran naqueles eidos
Abro a páxina 97 e leo no graffiti
un pensamento
que transportan nos bicos os paxaros
“A MORTE NON É CERTO!”...
Mais, intúo que hai un laio
a cabalo entre o Courel e Compostela
E sei
que cada sitio ten o seu camiño
e que vai máis aló
A néboa non pecha as pegadas
que se debuxan por entre os bidueiros
Coido que aínda estás aí
camiño da Veneira
xuntando palabras e dicíndoas
en clave de versos
Seino


Intúo que existe un laio
a cabalo entre o Courel e Compostela



Licença Creative Commons

This work is licensed under a Creative Commons Atribuição-Uso não-comercial-Vedada a criação de obras derivadas 3.0 Unported License.

segunda-feira, 14 de março de 2011

quarta-feira, 2 de março de 2011

Vivo sen vivir en min!


Quizais se me flaxelase, co cinto dun abade
decapitado no transcurso dun reality show
igual, ficaría en éxtase

Se camiñase de xeonllos, cara a ermida
dunha virxe trasnoitada
posibelmente, sentiría a chamada

Sinto que a miña gorxa
posúe unha forte conexión
polo tanto
instalarei unha sonda nasogástrica
e reflectirase no látex
a imaxe da imperfecta humanidade
que vive na incoherencia duns salmos desgastados

Podería bicarlle o cu a un santo
e logo saír levitando, cara un ceo desvirtuado

A perpetuidade semella algo desexado
prototipo da mística felicidade

Quero ser santa!