segunda-feira, 15 de agosto de 2011

No son das ondas, ao lonxe



coma se fose unha aparecida

vén ansiosa, deitada na escuma

Navega sobre as augas feridas

leva a bordo os medos

desalentada

sen conviccións nas que reafirmarse

asume a derrota

Precipítase cara un lento

inexorábel naufraxio


Anoréxica figura de febre e

amargura

Vestida de sombras, sombra eterna...

O vento frío pasa, con movemento

de ataque aéreo

Sostendo unha luz emprestada

proxecta pesadelos

no rachado espazo da contenda

Escuro filme de guión incerto

abre liñas abstractas

na terra

O home, ávido de loitas e conquistas

arrastra á humanidade pola merda

Sem comentários: